TA ΤΑΞΙΔΙΑ ΜΟΥ...

Wednesday, October 11, 2006

Εκεινο το τηλεφωνημα δεν ηταν σαν τα αλλα....

Για αλλη μια φορα προσπαθησε να κρατηθει και να μην πεσει στο ιδιο λαθος και παλι, μα ομως συναισθηματα ειναι αυτα που δεν μπορει κανεις να τα ελενχει τοσο ευκολα. Τελικα οσες ωρες και να περασε σκεπτομενη τι θα επρεπε να κανει λυγισε... Πηρε το τηλεφωνο στα χερια της και σχηματισε τον αριθμο του, τα ματια της ελαμπαν απο χαρα και το προσωπο της με εντονα τα σημαδια της αγωνιας. Το τηλεφωνο αρχισε να καλει και ξαφνικα εκει που παει να το κλεισει μια φωνη.. -Παρακαλω..? Ηταν αυτος που παρολο και αν επικοινωνουσαν τοσο καιρο απο τον υπολογιστη την φωνη του πρωτη φορα την ακουγε..Ενα τρεμουλο σε ολο της το κορμι την ειχε κανει να μην νοιωθε τα ποδια της στο πατωμα... -Καλησπερα εγω ειμαι...(του απαντησε με φωνη τρεμαμενη..) Η συζητηση ξεκινησε προσπαθουσε να μην μιλαει πολυ ωστε να απολαμβανει την υπεροχη αρρενωπη φωνη του. Τα λεπτα κυλουσαν γοργα και η ωρα ειχε περασει κατα πολυ και ιδιαιτερα ευχαριστα ανακαλυπτοντας ο ενας κοινα στοιχεια με τον αλλο... Η σχεση τους πλεον ειχε ξεπερασει το σταδιο της απλης και φιλικης γνωριμιας ειχε αρχισει να την κυριευει η λαχταρα για ποιο εντονα συναισθηματα.... Ειπαν πολλα και οι δυο απλαυσαν τις ωρες να κυλουν με το να μιλουν στο τηλεφωνο. Ειχαν αρχισει να νοιωθουν και οι δυο τοσο κουρασμενοι απο το τρεξιμο της ημερας και ο μορφεας περιμενε πως και πως να τους παρει στην αγκαλια του ,αν και πολυ θα ηθελαν αυτη την αγκαλια να την χαριζε ο ενας στον αλλο.. Αφου ειπαν τα σχετικα καληνυχτα ....εδωσαν υποσχεση ο ενας στον αλλο πως συντομα θα τα πουν και απο κοντα.... Το τηλεφωνο εκλεισε....και ενοιωθε τοσο γοητευμενη τoσο χαρουμενη μαζι του... Σηκωθηκε απο τον καναπε της και πηγε προς το κρεββατι της με την σκεψη της να ταξιδευει στην αγκαλια του.... Αν και περασαν τοσοι μηνες....παντα νοιωθει σαν την πρωτη φορα που πρωτο ακουσε την φωνη του....Εχει την ιδια λαχταρα και παντα χανει την γη κατω απο τα ποδια της....

Labels: ΤΑΞΙΔΙΑ...