Ποτέ μην λες ποτέ!!!
Ειχε περασει ο καιρος απο την τελευταια συναντηση τους και η αναμνηση των στιγμων που ειχαν περασει μαζι ηταν ο καλυτερος συντροφος τους ολο αυτο το διαστημα που μεσολαβησε μεχρι να ξανα χτυπησει το τηλεφωνο... Αν και μετα την τελευταια συναντηση τους ειχε πειστει πως το να τον ξανα δει ηταν μονο ενα ονειρο...ενοιωθε πως τον εχασε και συμμαχος στις σκεψεις της το διαβα του χρονου...Οι μερες κυλουσαν αργα βασανιστικα για αυτην μην εχοντας ενα σημαδι του...Πονουσε της ελυπε...αλλα δεν μπορουσε να κανει κατι απο το να το αποδεχτει.Ξαφνικα και ενω πριν μερικες μερες σκεφτοταν πως θα επρεπε να σταματησει να βασανιζει την ψυχη της με το αν και ποτε μπορει να τον ξανα δει ....χτυπησε το τηλεφωνο...Ενα χαμογελο εδωσε στο προσωπο της ολα τα χρωματα της Ανοιξης,κοιταζοντας την εβλεπες ποσο η ευτυχια την ειχε κανει να χασει τα λογια της...
Τελικα μερικες παροιμιες ειναι βγαλμενες μεσα απο την ιδια μας την ζωη....
Labels: ΤΑΞΙΔΙΑ...
2 Comments:
δικιο εχεις και αρκετο μαλιστα αλλα βλεπεις αδυναμιες ειναι αυτες...
δεν λέω, καλό το:
'κάλλιο αργά παρά ποτέ',
αλλά κάποια πράγματα πρέπει να γίνονται σε χρόνο εύλογο...
αλλιώς χάνουν την ουσία τους...