TA ΤΑΞΙΔΙΑ ΜΟΥ...

Τελευταια ειχε χασει το μυαλο της…

Μια αναπαντεχη συναντηση μαζι του της χαρισε ένα από τα ομορφοτερα χαμογελα της.

Περνοντας ένα βραδυ από τα γνωστα στεκια σταματησε σε ένα από αυτά να πιει ένα ποτο και να ξεχαστει..

Καποια στιγμη συναντησε το βλεμμα της το δικο του,δυο υπεροχα μαυρα ματια να γυαλιζουν από ορεξη για ζωη και δυο υπεροχα σαρκωδη χειλια να χαριζουν υπεροχες κοκκινες νοτες στο προσωπο του.

Σαστισε για αρκετη ωρα κολημενη επανω του να τον περιεργαζεται.

Την ξυπνησε η φωνη του Μπαρμαν

-καλησπερα..

Εκεινη σαν να επανηλθε από ληθαργο γυρισε με δυσκολια προς το μερος του μπαρμαν

Ζητωντας το συνηθισμενο ποτο που την συντροφευε τα μοναχικα της βραδια.

Σπανια σηκωνε το βλεμμα της σε αγνωστα προσωπα μα εκεινη την μερα ηταν κατι το διαφορετικο.

Ημερες αποκριατικες,ολοι ξεφαντωναν αγνωστοι μεταξυ αγνωστων ολοι ειχαν γινει μια παρεα,ετσι και αυτή βρεθηκε μεσα στην παρεα του…

Η ωρα ειχε περασει και το ποτο ειχε δωσει την θεση του σε ξεφρενους ρυθμους σε ένα χορο χωρις αρχη,χωρις τελος μεσα σε μια νυχτα μαγεμενη από χρωματα φωνες και μελωδιες.

Η τρελλα της βραδιας τους εφερε να καθοντai διπλα διπλα και τα βλεμματα τους ειχαν στησει τρελλο χορο.

Μαζεψε οσο θαρρος μπορεσε να μαζεψει και του μιλησε.

Αυτος…αποκριθηκε αμεσως στο καλεσμα της σαν μωρο παιδι που περιμενει καρτερικα μια ζεστη αγκαλια.

Το βραδυ τους κυλισε τοσο ομορφα,το χαμογελο της ειχε επιστρεψει τα ματια της σαν πρασινα ρουμπινια γυαλιζαν από ευτυχια..!!

Ειπαν πολλα και το ξημερωμα τους βρηκε στην ιδια θεση να συζητουν για διαφορα,της ζητησε το τηλεφωνο της και αυτή με ένα τεραστειο ανακουφισμα του το εδωσε.

Δεν ηθελε να χαθουν,ενοιωθε πως ειχαν πολλα να μαθουν ακομα ο ενας για τον άλλο και πολλα να κανουν…

Ειχε ξημερωσει πλεον και η ανατολη την βρηκε ξαπλωμενη κατω από τα σκεπασματα της στο μοναχικο της κρεβατι.

Δεν το χωρουσε ο νους της πως θα ενοιωθε τοσο εντονα για καποιον αγνωστο και μαλιστα

Από μια ξενη χωρα που ο μονος τροπος επικοινωνιας τους θα ηταν να συζητουν μεσο μιας τριτης γλωσσας κοινης και για τους δυο τους.

Το μυαλο της ειχε πλεον ξεθωλωσει και δεν αναγνωριζε καν τον εαυτο της,μονολογουσε μονη μες στο αδειο δωματιο.

-Μα πως είναι δυνατον αυτος από αλλου,επτα σχεδον ολοκληρα χρονια νεοτερος της,δεν μπορουσε να δεχτει πως ειχε αναπτυξει τετοια συναισθηματα για καποιον από το πουθενα..

Οι μερες περνουσαν και τα μηνυματα τους μεσο του κινητου ειχαν τις δοξες τους…..

Κάθε φορα που εβλεπε το φακελακι στην οθονη του κινητου της η καρδια της καλπαζε σαν αγριο αλογο.

Το θαρρος της για νεες περιπετειες τα τελευταια χρονια ειχε εξαφανιστει και προσπαθουσε αρκετα για να καταφερει να μην χαθει αυτος ο αγνωστος από την ζωη της.

Μετα από μερες αναμονης και προσμονης καταφεραν να συναντηθουν,θα πηγαινε να την συναντησει στο σχολασμα στην δουλεια της και θα πηγαιναν καπου για φαγητο.

Ναι το βραδυ ειχε φθασει και το σκοταδι ειχε απλωσει το πεπλο του,η βραδια κρυα ο κοσμος με δυσκολια εβγαινε εξω.Αυτη όμως..ενοιωθε πως ηταν μεσα στο κατά καλοκαιρο..

Την ωρα που μαζευε το γραφειο της ενοιωσε την αυρα του γυρω της και ορθωνοντας το βλεμμα της συναντησε τα υπεροχα μαυρα ματια του…

Εκεινο το ξεχωριστο της χαμογελο ειχε παλι την τιμητικη του.

Ξεκινησαν για το κουτουκακι που θα πηγαιναν αλλα μαζευοντας οσο θαρρος μπορεσε του προτεινε να πηγαιναν στο σπιτι της οπου θα ηταν πολύ ποιο ανετα και θα ετοιμαζε κατι η ιδια για βραδυνο…και ετσι εγινε…

Μονη με ένα αγνωστο στο σπιτι της,δεν αναγνωριζε τον εαυτο της..!!

Εκεινη στην κουζινα ετοιμαζε μια μακαροναδα με σαλτσα βασιλικου και εκεινος απολαμβανε τα ελληνικα ακουσματα στον υπολογιστη της.

Του αρεσε πολύ η ελληνικη μουσικη και κομματια τα οποια εντελως τυχαια λατρευει και εκεινη.

Αφοτου τελειωσαν το φαγητο πηραν το κρασι τους και αραξαν στον αναπαυτικο καναπε.

Συζητησεις πολλες και διαφορες με την συνοδεια συχνων πειραγματων από μερους του.

Ενοιωθε να εχει βρει την χαμενη παιδικοτητα της που την εκανε να νοιωθει τοσο ομορφα τοσο γεματη…

Όμως η ωρα κυλουσε με τρελλο ρυθμο και ηθελε τοσο να τον πλησιασει να ακουμπησει τα χειλια της στα υπεροχα σαρκωδη χειλια του μα δεν τολμουσε…Καπου φοβοταν την μη αποδοχη δεν ηθελε να γκρεμιστουν όλα σαν χαρτινος πυργος από μια λαθος κινηση της….

Τελικα αν και ειχε παει περασμενα μεσανυχτα δεν ειχε τολμησει να τον πλησιασει περισσοτερο..

Ο Μορφεας ειχε αρχισει να τον δολοπλοκει και τα σημαδια του επανω του ηταν εντονα..

Η νυχτα βαρια και παγωμενη,του προτεινε να κοιμηθει εκει και πως δεν ειχε κανενα προβλημα..

Αυτος αν και με δυσκολια αποδεχτικε την προταση της και ετσι βρεθηκαν ξαπλωμενοι κατω από τα σκεπασματα του εως τοτε μοναχικου δωματιου της.

Καληνυχτισαν ο ενας τον άλλο και ξαπλωσαν…

Δεν αντεχε να είναι διπλα του και να μην μπορει να νοιωσει το κορμι του επανω της..!!

Ένα μουδιασμα την ειχε κανει να τρεμει,απλωσε δειλα δειλα το χερι της και με τις ακρες των δαχτυλων της χαιδευε απλα αθορυβα την πλατη του.

Αν και ο φοβος της αντιδρασης του ειχε σκοτεινιασει το μυαλο της καταφερε να συνεχισει..

Και ναι..επιτελους γυρισε προς το μερος της…περασε το χερι του γυρω από την μεση της και την εφερε κοντα του κολημενη στο κορμι του..Το παθος της για αυτόν ειχε απογειωθει

Εγυρε και ακουμπησε τα χειλια της στα υπεροχα σαρκωδη χειλια του,ποσο το ηθελε ποσο πολύ περιμενε αυτή την στιγμη.

Αχορταγα φιλια γεματα παθος και ηδονη ειχαν κανει το μοναχικο δωματιο να μοιαζει σαν νυφικο γεματο ευωδιες και χαμογελα.

Η αγκαλια του ένα υπεροχο ταξιδι,ναι ειχε ερωτευθει έναν τελειος αγνωστο μα αυτό πλεον δεν υπηρχε στην σκεψη της.

Δυο κορμια ενωμενα δυο χειλια να ρουφουν κάθε σταγονα από την ερωτικη της διαθεση.

Ηταν όμως αμοιβαιο δεν επερνε λεπτο τα μαυρα ματια του από πανω της,σχεδον την ετρωγε με αυτά.

Οι καρδιες τους ειχαν χασει κάθε τους ελεγχο προσπαθωντας να συντονιστουν..

Ηθελε τοσο πολύ να την κυριευεσει,να τον νοιωσει μεσα της…

Η γλωσσα του σωματος της του το μαρτυρουσε καρτερικα..Εκεινος το ενοιωσε και ανταποκρινοταν στο καλεσμα της…

Ηξερε πως μπορει να ηταν η πρωτη και η τελευταια τους βραδια όμως αυτό δεν την ενοιαζε τον ηθελε τοσο δυνατα τοσο εντονα.

Ελευθερωσαν και οι δυο τα κορμια τους από τα περιτα ρουχα και αφεθηκαν στο παθος τους.χαμενη στην αγκαλια του και στα φιλια του το σωμα της παρακαλουσε το δικο του να γινει ένα μαζι της.

Τον ενοιωθε τοσο σκληρο και δυνατο που σχεδον παρακαλουσε το κορμι της να την υποταξει.

Η υπεροχη αυτή στιγμη δεν αργησε να ερθει…ενοιωσε να μπαινει μεσα της αργα,βασανιστικα και το κορμι της να τρεμει από υδονη.

Οι αναστεναγμοι της ειχαν χασει τον ως τοτε ρυθμο τους και ειχαν γινει τοσο εντονοι,το συναισθημα που ειχε δεν περιγραφεται με την γλωσσα και την γραφη παρα μονο με την γλωσσα του σωματος και αυτό ειχε εξτασιαστει.

Ειχε γινει ολοκληρωτικα δικια του,δυο κορμια ενωμενα να χορευουν στους ρυθμους του ερωτα της απολαυσης και της υδονης.

Ηταν όπως το φανταζοταν όπως ενοιωθε πως θα είναι… ‘’Τελειο..’’

Μετα από λιγη ωρα η κορυφωση και των δυο τους ειχε φθασει στο απογειο της..

Η ανασα τους ειχε σταματησει δεν ηθελαν να χασουν στγμη από την απολυτη υδονη τους…

Σαν σε μαχη μεταξυ πολιορκητων και πολιορκημενων,χειμαροι υδονης ξεχειθηκαν από τα κορμια τους…

Και η απολυτη ησυχια πηρε την θεση της από τους ηχους των κορμιων και των αναστεναγμων τους..

Τα κορμια τους να τρεμουν από το ριγος που τους ειχε κυριευσει…

Το ξημερωμα τους βρηκε αγκαλιασμενους με τα κορμια τους ακομα ενωμενα παραδωμενα στον Μορφεα.

Ανοιξε τα ματια της νομιζε πως ηταν ονειρο..μα όχι ηταν εκει διπλα της με τα υπεροχα σαρκωδη χειλια του στο στηθος της να χαμογελουν….

Labels: ΑΓΓΕΛΕ ΜΟΥ